“Kukla evi” – 12 aprel tarixində Kapellhausda müasir incəsənət üzrə beynəlxalq qrup sərgisi açılır. 16 +
Sərginin adı 1879-cu ildə Henrik İbsen tərəfindən yazılmış bir pyesdən götürülmüşdür. Dram əsəri həmin dövrdə Norveçdə öz bacarıqlarını göstərmək və reallaşdırmaq üçün çox az imkanları olan evli bir qadının taleyindən bəhs edir. Dünyada ən çox ifa edilən əsərlərdən birinə çevrilən bu parça öz dövründə teatr mühitindən kənara çıxdığı zaman qəzəb fırtınasına səbəb olmuşdur. İbsen ssenari seçimini, “qanunların kişilər tərəfindən təyin edildiyi, qadınların həyatları haqqında qərarları kişi hakimlər və prokurorlar tərəfindən verildiyi cəmiyyəti” təsvir etmək istəyi ilə əsaslandırıb. Bu gün dünyanın əksər bölgələrində qadınlar İbsenin yaşadığı dövrdəki qadınların çətinliklərini yaşamırlar. Cəmiyyət inkişaf etdikcə qadın və kişi arasındakı münasibətlər də inkişaf edir.
Kukla evi, bu münasibətləri geniş əhatə edən qrup sərgisidir. Sərgi həm də müasir sənətdə qadınların təmsilçilik məsələsinə həm tənqidi, istehza və həm də məzhəkə ilə yanaşır.
Andre Severonun Vestigio adlı işi, film pioneri sayılan və İbsenin müasiri olan, E. Maybridc tərəfindən 19-cu əsr gənc qadınların təsvirlərinin toplusundan ibarətdir; videoda qızların oynaq rəqsləri nə bir başlanğıcı, nə sonu, nə də bir ardıcıllığı olmayan, sanki ölüm və diriliş arasında bir keçid kimi qəbul edilə bilər.
Anastasia Veprevanın O məcburdur adlı işi, Rusiyada hökumət televiziya kanallarında evliliyin patriarxal modelini təbliğ edən, yeniyetmə qızları balaca şəhzadə kimi davranmaları və evdar qadın düşüncəsi ilə böyümələrinə təşviq edən verilişlərdən seçilmiş hissələrdən ibarətdir. Sabina Şıxlinskayanın iki kanallı video materialı, Korgöz kənd sakini olan bir qadının real həyat hekayəsindən bəhs edir. “Başladığın işi bacarana qədər et” prinsipi ilə Avropaya qədər gəlib çıxan və Azərbaycanı qadın liderlik təlimində təmsil edən bu qadının maraqlı və məzəli hekayəsini izləyə bilərsiniz.
Burak Delierin Böhran və Nəzarət adlı videosu həm kişi, həm də qadın işçilərin hüdudsuz məhsuldarlığa və nəticəyə köklənmiş əmək mədəniyyəti nəticəsində verdikləri qurbanlardan bəhs edir. İş stresini aradan qaldırmaq və arzuolunan uğur imicini yaratmaq üçün, yetkinlik yaşına çatanların əksəriyyəti həyatının hər bir addımını sosial mediya üzərindən nümayiş etdirir. Endi Kasyerin fotolayihəsi bu mədəniyyətə istinad edir. Bu məqsədlə o, həssaslıqla iş və zövq üçün dünyanı səyahət edən şişirdilmiş uğurlu bir iş adamının obrazını yaradır. Onun yeni Selfi necə çəkilməlidir adlı seriyaları rəqəmsal texnologiyalar dövründə kişi fərdlərinin özlərini necə təqdim etdiklərini əks etdirir. Bu gün kişilər qüvvətli, mülayim, uğurlu və ya emosional görünmək istəyirlərmi? Sənin kişi olduğunu hamı qəbul etsin deyə, cüssə-əzələ sahibi olmağın vacibdirmi? Necə geyinməlisən ki, ətrafdakıların gözündə kişi görünəsən? Selfi necə çəkilməlidir – bu, Facebook və İnstaqram şəbəkələrində vaxtaşırı yenilənən statuslardan ibarət bir kolleksiyadır. Gücün, qüdrətin və hakimiyyətin nümayişi özünü optimallaşdırma dövründə kişi obarzını formalaşdırır.
Frenk Til incəsənətdə qadın təmsilçiliyi mövzusuna müraciət edir. Frenk Til Havana seriyasında 15 yaşını qeyd edən gənc qadının tam boy ölçüsünə uyğun portretlərini göstərir, bu adət Latın Amerikasında yeniyetməliyə yenicə qədəm qoyan qadınlar arasında geniş yayılmışdır. Eyni zamanda, Til Havananın unikal şəhər landşaftını vizual olaraq sərgiləyir.
Bu böyük ölçülü əsərlərin əksinə, Leyli Ələkbərovanın təqdim etdiyi iş kuklaların fotoşəkillərindən ibarətdir. Qadınların interpretasiyasında seksuallıq daha sonra sərgidə Lea Şraqerin müsbət bədən (body positive) işi ilə davam etdirilir. Onun Çəhrayı kölgələr adlı işi internetdə fərqli qadın şəxsiyyətlərini, bloqqer-qızdan tutmuş, instagram modeli, və digər qadın təsvirlərini təqdim edir.
Şannon Bulun Gözəlçələr (Bombshells) adlı fotokollajlardan ibarət işində qadın bədəni əsas yer tutur .Hazırki işlər Le Korbuzyenin texniki təsvirləri və köhnə qadın çılpaq şəkillərinin arxivlərinin kombinasiyasını təqdim edir və həm də bir zamanlar onun özünə məxsus olduğu bir kolleksiyaya istinad edir. Üç qitədə ailə bağları və mədəni əlaqələrin formalaşması Iris Buxholts Çokolatın A Sul. O Sombreiro adlı instalyasiyasının əsas mövzusudur.
Abdulrazaq Avofesonun heykəlləri və Vüsal Rəhimin incə təsvirləri məcbur edilmiş rollar və davranış nümunələri arasında alleqorik bir qarşıdurmanı əks etdirir. Vüsalın 2002-ci ildən davam edən Qonağın gündəlikləri cinsi mənsubiyyətdən daha çox insanın hissləri və düşüncələrinə diqqət yetirir. Viktoriya Sin Baxışla bağlı refleksiyanın povestik təsviri adlı video işində öz alter-eqo nöqteyi nəzərindən gender mövzusunu təqdim edir.
“Кукольный Дом” – групповая международная выставка современного искусства открывается в Капельхаусе 12 апреля. 16 +
Название выставки позаимствовано из пьесы норвежского драматурга Генрика Ибсена. Драма, написанная в 1879, повествует о судьбе замужней женщины и отсутствии возможностей для самореализации. Пьеса и по сей день остается одной из самых популярных в мире, однако, ее премьера вызвала бурю возмущения. По мнению Ибсена, “выбор сюжета был продиктован желанием показать общество, построенное мужчинами с законами, созданными мужчинами, с прокурорами и судьями, которые оценивают женское поведение с мужской точки зрения”. В настоящее время женщины в большинстве частей мира не сталкиваются с проблемами времен Ибсена. Общество развивается, как и отношения между мужчинами и женщинами.
“Кукольный дом” – это групповая выставка современного искусства, которая затрагивает широкий спектр этих отношений. На выставке также поднимается вопрос репрезентации женщин в современном искусстве.
Видеоработа “Vestígio” бразильского художника Андре Северо оживляет фотографии молодых женщин, сделанных современником Ибсена фотографом-экспериментатором Эдвардом в конце XIX века; в видео непрерывная легкомысленная хореография девушек, позирующих на камеру является аллегорией смерти и возрождения.
Видеоработа Анастасии Вепревой «Она должна» является подборкой вырезок из популярных телепередач российских проправительственных телеканалов, которые агитируют за патриархальную модель брака: родители воспитывают девочек “принцессами”, а настоящим счастьем является реализация себя, в первую очередь в роли жены, матери и домохозяйки.
Двухканальное видео Сабины Шихлинской с юмором рассказывает правдивую историю о неграмотной женщине из села Кергёз, чье упорство и изобретательность послужило ее поездке в Европу, где она представляла Азербайджан на тренинге по женскому лидерству.
В фокусе видеоработы Бурака Делиера «Кризис и контроль» – неограниченная производительность и ориентированная на результат офисная культура, которая не делает разницу между мужчинами и женщинами одинаково ожидая, что работа будет главнее всего остального в их жизни. Чтобы преодолеть стресс на работе и создать зачастую искусственный успех, транслируемый внешнему миру, большинство миллениалов документируют каждый шаг своей жизни в социальных сетях. Арт-проект Энди Касьера инспирирован таким поведением: он тщательно создает преувеличенный образ успешного бизнесмена, который путешествует по миру ради работы и удовольствия. Его новая серия «Как сделать селфи» отражает внешнюю коммуникацию мужчин в эпоху цифровых технологий. Хотят ли мужчины быть сильными, мягкими, успешными или эмоциональными? Нужны ли мышцы человеку, чтобы его воспринимали как мужчину? Какой наряд дает мужчине социальное одобрение? «Как сделать селфи» – это коллекция статусных обновлений из Facebook и Instagram. Энди Кассье предстает в различных образах, которые он воспроизводит из профилей, найденных в Интернете. Демонстрация силы, мощи и потенции формирует образ мужчины в эпоху самооптимизации.
Тема женских образов в искусстве раскрывается в масштабных фотографиях Франка Тиля. В его серии «Гавана» запечатлены портреты молодых женщин в полный рост, празднующих свое пятнадцатилетие – широко распространенное торжество в Латиноамериканской Америке по случаю достижения совершеннолетия. Кроме того, данная фотосерия является визуальным уважением к уникальному городскому ландшафту Гаваны.
В противовес этим масштабным работам представлены фотографии кукол, сделанные Лейли Алекперовой. Взглядом женщины на женскую сексуальность представлен фотопроектом Леа Шрагер. Шрагером знаменита своими фото-экспериментами. Созданные ей образы представляют богатую палитру личностей, воплощенных Шрагер в «Оттенках розового» – от девушки-блоггера до модели Instagram.
Женское тело как полотно находится в центре фотоколлажей «Красотки» берлинской художницы Шанон Бул. Данные работы представляют сочетание технических рисунков Ле Корбюзье и архивов старинных открыток с обнаженными восточными женщинами, отсылающими к коллекции, которой якобы некогда владел знаменитый архитектор. Семейные и культурные связи трех континентах являются темой масштабной инсталляции «A Sul. О Sombreiro» немецкой художницы Ирис Бухольц Чоколат.
Скульптуры Абдулразага Авафесо и детально прорисованные рисунки Вюсала Рагима – аллегорическое противостояние между навязанными ролями и образцами поведения. «Дневники гостя» Рагима, который художник ведет с 2002-го года, размывают гендерную идентичность и скорее фокусируются на эмоциях и мыслях человека. Видеоработа Виктории Син о «Повествовательное размышление о взгляде» развивает гендерную тему с позиции своего альтер-эго.
Кураторы: Альфонс Хуг и Асли Самедова, с участием Аники Майер.
Kuratorlar:
- Alfons Huq
- Əsli Səmədova
(Anika Mayerin iştirakı ilə)
